Zamknięte drzwi czyli o poznawaniu siebie

„Matka zadzwoniła do mnie zapytać jak się czuje" - to fragment rozmowy dwóch mężczyzn zasłyszanej w kolejce sklepowej Nigdy wcześniej mnie o to nie pytała. Ostatnio jest jakaś inna. Może to przez jej chorobę…”

Gdyby taka wypowiedź była treścią spotkania z terapeutą, to prawdopodobnie skończyłoby się to postawieniem hipotezy. Być może okazałoby się, iż pod błahymi z pozoru wypowiedziami kryje się poczucie odrzucenia albo inne cierpienie, związane z dawnymi wydarzeniami. Wielu z nas ma takie doświadczenia, które skrywa w zakamarkach własnego wnętrza, zamknięte na klucz. Są one często dla nas niedostępne, a część z nas nie wie o istnieniu takiego niedostępnego pomieszczenia.

Motyw zamkniętego pomieszczenia to motyw często wykorzystywany przez twórców filmów, spektakli teatralnych lub gier komputerowych. Po odnalezieniu klucza bohater szuka drzwi do których ten pasuje. Dla widza jasnym jest, że w chwili odnalezienia drzwi protagoniście uda się rozwikłać tajemnice. Przykłady produkcji wykorzystujących taki schemat można mnożyć. Mogę tu wymienić np.Zabójstwo przy rue Morgue, Tajemnicę żółtego pokoju czy Zamknięty pokój.

Jeśli porównać ten motyw z ludzkim wnętrzem, można wyobrazić sobie napięcie i lęk związane z próbą dotarcia do niedostępnych dla człowieka tajemnic dotyczących niego samego.

Możemy zadać sobie pytanie, czy warto podjąć trud poszukiwania i poznawania własnych „pokojów” w celu zrozumienia siebie i innych. Przecież trzeba w to włożyć ogromny wysiłek, zaryzykować pomyłki, w końcu dotarcie do wnętrz urządzonych mniej kolorowo niż byśmy chcieli.

Boimy się zmian, ale często równie mocno ich pragniemy. Bywa, że ryzykujemy i rozpoczynamy poszukiwanie zamkniętych pokojów, bo chcemy w końcu doświadczyć Bliskości, zbudować bardziej udane relacje, zrozumieć dlaczego cierpimy i wyleczyć ból psychiczny, który czyni nasze życie niespełnionym i zbyt trudnym.

Psychoterapia jest między innymi poszukiwaniem takich zamkniętych drzwi. Odkrywanie tego, co się za nimi znajduje stwarza możliwość wyboru, daje siłę, która płynie ze świadomości tego, czym dysponujemy, a także uwalnia od lęku przed niepoznanymi pokojami, bo wiemy już, co się w nich znajduje. Poza tym, otwierając drzwi do pokoju i wchodząc do niego, zyskujemy możliwość otwarcia okna, dzięki czemu wpuszczamy do wnętrza światło i świeże powietrze. To często bardzo zmienia samopoczucie.